Περιοδικό «ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ»

Οι προς δημοσίευση μελέτες υποβάλλονται για έγκριση στη Συντακτική Επιτροπή του περιοδικού σε έντυπη μορφή και σε δισκέτα γραμμένες σε πρόγραμμα windows για PC. Η όλη προς έκδοση εργασία δεν είναι δυνατόν να υπερβαίνει τα δύο (2) τυπογραφικά. Μόνον κατόπιν συνεννοήσεως με τη Συντακτική Επιτροπή θα μπορούν να γίνουν δεκτά μεγαλύτερα κείμενα.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣ ΕΚΤΥΠΩΣΗ ΜΕΛΕΤΩΝ

Γραμματοσειρά: Times New Roman 12΄ σε ενάμισυ διάστημα

Α. Κυρίως μελέτη

1. Ονοματεπώνυμο συγγραφέα: στην αρχή, αριστερά, με κεφαλαία γράμματα.

2. Τίτλος μελέτης: στο κέντρο, 2 στίχους μετά το όνομα, με κεφαλαία γράμματα.

3. Όταν παρεμβάλλονται χωρία από πηγές και αρχαία κείμενα ή λέξεις ή όροι κειμένων μπαίνουν πάντα πολυτονικά και με πλάγια γράμματα χωρίς εισαγωγικά (π.χ.: πρωτασηκρήτις).

4. Εκθέτες υποσημειώσεων: πριν από την (πιθανή) στίξη (π.χ.: ...κατά τον Thiriet ⁴, ο οποίος….).

Β. Υποσημειώσεις

1. Γράφονται κατά προτίμηση στο κάτω μέρος κάθε σελίδας. Μπορούν όμως να γραφούν και σε χωριστές σελίδες στο τέλος της μελέτης.

2. Όνομα και επώνυμο συγγραφέων, εκδοτών, επιμελητών: με μικρά κεφαλαία γράμματα (καπιταλάκια) και σε πτώση ονομαστική (αν πρόκειται για ελληνικό όνομα). Πλήρες γράφεται το (βαπτιστικό) όνομα, όπου πρόκειται για γυναίκες μόνον (Δ. Ζακυθηνοσ - Germaine Rouillard).

3. Τίτλος μελέτης (βιβλίου ή άρθρου): με μικρά ορθά γράμματα (π.χ. D. Nicol, The last centuries of Byzantium, London 1973) ή A. Carile, Partitio terrarum imperii Romaniae, Studi Veneziani

4. Τίτλος περιοδικού ή συλλογικού έργου: με πλάγια γράμματα (π.χ.περιοδικό: Εώα και Εσπέρια, συλλογικός τόμος: V. Goss (ed.), The Meeting of two Worlds. Cultural Exchange between East and West during the Period of the Crusades).

5. Αριθμός τόμου βιβλίου ή συλλογικού έργου: με ελληνικό ή λατινικό αριθμό. (π.χ. Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου, Βυζαντινή Ιστορία, τ. Γ΄ ή M. Balard, La Romanie Génoise, τ. Ι).

Αριθμός τόμου περιοδικού: με αραβικό αριθμό (π.χ. 5).

6. Τόπος εκδόσεως βιβλίων: στη γλώσσα της μελέτης (π.χ. G. Cavallo (ed.), L’ uomo bizantino, Bari 1992)

Τόπος εκδόσεως περιοδικών: παραλείπεται.

Χρονολογία εκδόσεως περιοδικών: σε παρένθεση.

[π.χ.: περιοδικό: Εώα καιΕσπέρια 1 (1993) ….].

7. Σελίδες βιβλίων: είτε πρόκειται για μία είτε για πολλές σελίδες προηγείται του αριθμού η ένδειξη σ.

Σελίδες περιοδικών: δεν προηγείται η ένδειξη σ.

(π.χ.: βιβλίο: D. Nicol, The last centuries of Byzantium, London 1973, σ. 424-428 – περιοδικό: Εώα και Εσπέρια 1 (1993) 25-29).

8. Ό(που) π(αραπάνω): ό.π., με ορθά μικρά γράμματα.

9. Μεταξύ όλων των στοιχείων μιας παραπομπής τίθενται κόμματα, εκτός των σελίδων περιοδικού (π.χ. Ι. και Π. Ζεποι, Jus Graeco-Romanum, τ. I-VII, Αθήναι 1931 - R. Guilland, Les Logothètes, Revue des Études Byzantines 29 (1971) 5-115).

10. Όταν έχουμε παραπάνω από έναν συγγραφέα ή εκδότη σε κάποιο έργο, τους χωρίζουμε μεταξύ τους με παύλα. Π.χ. Α. Κazhdan – G. Constable, People and power in Byzantium…

11. Όταν έχουμε κάποια μελέτη από συλλογικό έργο γράφουμε τον συγγραφέα, τον τίτλο της μελέτης και μετά τη λέξη στο:. Κατόπιν τον τίτλο του συλλογικού έργου με πλάγια γράμματα, το όνομα του εκδότη ή επιμελητή και αμέσως μετά σε παρένθεση τη λέξη (εκδ.) ή (επιμ.). Όταν έχουμε και κάποια σειρά τη βάζουμε αμέσως μετά τον τίτλο σε αγκύλη. Όταν θέλουμε να βάλουμε εκδοτικό οίκο τον γράφουμε πριν από τον τόπο έκδοσης. Π.χ. D. Jacoby, Venetian settlers in Latin Constantinople (1204-1261), στο: Πλούσιοι και φτωχοί στην κοινωνία της ελληνολατινικής ανατολής, Διεθνές Συμπόσιο, Χρυσα Μαλτεζου (επιμ.) [Βιβλιοθήκη του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας, 19], Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας, Βενετία 1998, σ. 181-204.

12. Όταν έχουμε πολλές παραπομπές που ακολουθεί παρατακτικά η μία την άλλη τις χωρίζουμε με άνω τελεία. Π.χ. Margaret Mullet, The Classical Tradition in the Byzantine Letter, στο: Byzantium and the Classical Tradition, Margaret Mullet - R. Scott (εκδ.), Birmingham 1981, σ. 75-93· H. Hunger, The Classical Tradition in Byzantine Literature: the Importance of Rhetoric, όπ.π., σ. 35-47· ......

13. Ο τόπος έκδοσης γράφεται πάντα στη γλώσσα της μελέτης. Π.χ. . J. Darrouzès, Épistoliers byzantins du Xe siècle [Archives de l’Orient Chrétien 6], Paris 1960 (όχι Παρίσι)

14. Οι αριθμοί των σελίδων και των χρονολογιών γράφονται πάντα αναλυτικά: π.χ.: σ. 125-128 (όχι 125-8) και Αθήνα 1951-1952 (όχι Αθήνα 1951-2).

15. Όταν παραπέμπουμε σε κείμενα πηγών η δήλωση των σελίδων και στίχων πρέπει να είναι της μορφής: σ. 48_5-6.

16. Οι παραπομπές σε πηγές, παλαιά βιβλία, μελέτες κ.λπ. να γράφονται με πολυτονικό. Π.χ. Ευθυμιοσ Μαλακης, Ευθυμίου του Μαλάκη, μητροπολίτου Νέων Πατρών (Ὑπάτης), Τα σωζόμενα, Κων. Γ. Μπόνης (εκδ.), Εν Αθήναις 1937.

Γ. Συντομογραφίες

Σημειώνονται στην πρώτη παραπομπή που συναντώνται [π.χ. P.Magdalino, Aspects of Twelfth Century Byzantine Kaiserkritik, Speculum 58 (1983) 326-346 (στο εξής: Magdalino, Aspects)]. Προσοχή! Μετά στις συντομογραφίες και στους άντρες και στις γυναίκες συγγραφείς μόνο το επίθετο (π.χ. Οικονομιδησ, Ιταλιώτης ελληνισμός, Χριστοφιλοπουλου, Ιστορία).

Δ. Πίνακες – Εικόνες

Εάν επιθυμεί ο συγγραφέας να συνοδεύουν τη μελέτη του πίνακες ή εικόνες διάφορες, παρακαλείται να έρθει σε συνεννόηση με τη Συντακτική Επιτροπή.

Ε. Περίληψη

Σε χωριστή σελίδα συνυποβάλλεται με τη μελέτη περίληψή της σε γλώσσα διαφορετική από εκείνη της μελέτης. Η περίληψη αυτή δεν πρέπει να υπερβαίνει τη μία (1) σελίδα.